Κωσταντίνος Μ. Κοκκαλιάς (1929-1991)

Γεννήθηκε το 1929 στην Καλαμωτή της Χίου.

Η ανέχεια και οι στερήσεις της Κατοχής και τα δύσκολα χρόνια που επακολούθησαν σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα του και βίωσαν μέσα του μια ρεαλιστική και σωστή θέση απέναντι στις αιώνιες αξίες της ζωής, κάτι που σημάδεψε καθοριστικά τη μετέπειτα συμπεριφορά και δράση του.

Το 1955 αναγκάζεται να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον μακριά από το χωριό και την οικογένεια του.

Αρχικά απασχολείται στην εμπορική ναυτιλία, ενώ το 1958 αποβιβάζεται στην Αμερική όπου πρωτοεργάστηκε στους ελαιοχρωματισμούς κτιρίων.

Το 1960 αλλάζει επάγγελμα και απασχολείται ως υπάλληλος σε μεγάλη εταιρεία που εκμεταλλευόταν ηλεκτρονικά αυτοματοποιημένα μηχανήματα πώλησης τσιγάρων, καφέ και ψυχαγωγίας (μπιλιάρδα, ηλεκτρονικά παιχνίδια).

Εργατικός, επίμονος και διορατικός καθώς ήταν, κατορθώνει να γίνει μέτοχος μιας τέτοιας εταιρείας το 1963, ενώ τρία χρόνια αργότερα ιδρύει δική του επιχείρηση στον τομέα αυτόν.

Οι δραστηριότητες της εταιρείας του συνεχώς μεγάλωναν και επεκτείνονταν, ενώ μέρος των κερδών επένδυσε και επενδύει σε μετοχές οικοδο­μικών επιχειρήσεων, αγορές ακινήτων στην Αμερική, στην Αθήνα και αλλού.

Το 1973, σε ταξίδι του στη Χίο, γνώρισε και παντρεύτηκε την Έλλη Βαρδάκη, από τα Νένητα, και σήμερα είναι πατέρας δύο κοριτσιών, της Άρτεμης και της Καλλιόπης.

Ο Κωνσταντίνος Κοκκαλιάς, που αγαπούσε το χωριό και τον τόπο του από τα παιδικά και τα εφηδικά του χρόνια, δεν μπορούσε να σταθεί αδιάφορος στις τόσες ανάγκες του. Το 1984 εφοδιάζει το Πνευματικό Κέντρο της Καλαμωτής με έγχρωμη τηλεόραση, video και κάμερα λήψεως. Το 1987 προμηθεύει την Κοινότητα με απορριμματοφόρο αυτοκίνητο, ενώ το 1988 με δικά του έξοδα πλακοστρώνεται ο χώρος της Πλατείας, μπροστά από την Αγία Παρασκευή, και αγοράζεται ισόγειο κτίσμα στα βόρεια του ναού για τις τελετουργικές ανάγκες της Εκκλησίας. Πρόσφατο δείγμα της μεγάλης του αγάπης για το χωριό αποτελεί και η συμμετοχή του κατά το ήμισυ στα έξοδα έκδοσης του βιβλίου αυτού.

Για αρκετά χρόνια τώρα επισκέπτεται κάθε καλοκαίρι το χωριό και περνάει μαζί με την οικογένεια του τις ολιγοήμερες διακοπές του στην Κώμη —στο ωραίο σπίτι που έχει κατασκευάσει στη δυτική πλευρά της παραλίας— συζητώντας με τους συγχωριανούς του τα προβλήματα του χωριού και αναζητώντας από κοινού λύσεις.

Ο Κωνσταντίνος Κοκκαλιάς ενδιαφέρεται και αγαπά την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καλαμωτή, στηρίζει δε τις μελλοντικές αγαθοεργές διαθέσεις του για το χωριό στην ομόνοια, στη φιλαλληλία και στην αρραγή ενότητα των κατοίκων του και των απανταχού Καλαμωτούσων.

Η Καλαμωτή και ο κόσμος της προσβλέπουν σ' αυτόν με εμπιστοσύνη και αισιοδοξία.